Application Of Qarinah And Cyber Document Evidence In Deviant Teaching Cases

Aplikasi Qarinah Dan Keterangan Dokumen Siber Dalam Kes Ajaran Sesat

Abstract

A deviant teaching is one that deviates from the tenets or teachings of Islam. Over time, the spread of such teachings has increasingly taken place on social media platforms like Facebook, TikTok, and X. Electronic documents can be submitted as evidence during the prosecution stage of deviant teachings in cyberspace in court, however, there are still no specific provisions under the Syariah legal framework outlining the requirements or methods of proving such evidence. This writing aims to identify the problems existing within the current Syariah court legislation and to propose improvements for the identified issues. The writing is conducted by examining legal texts and then analyzed qualitatively. Among the primary and secondary sources referenced include statutes, decided cases, and journal articles. Methods of analysis and critique were applied to the data collected. The writing finds that the definition of qarinah under Syariah court evidence law remains unclear, leading to ambiguous application and presentation in court. Additionally, the writing finds that the proof of electronic documents is clearly stated under civil law through section 90A of the Evidence Act 1950. Therefore, this writing suggests that specific provisions mirroring section 90A be incorporated into the Syariah legal framework for the purpose of proving electronic documents in court.

Abstrak
Ajaran sesat merupakan ajaran yang menyimpang dari akidah atau ajaran agama Islam. Seiring dengan masa, penyebaran banyak dilakukan di media sosial seperti Facebook, TikTok dan X. Bagi tujuan pendakwaan jenayah ajaran sesat di alam siber, dokumen elektronik boleh dikemukakan sebagai keterangan di mahkamah namun masih belum ada peruntukan spesifik di bawah kerangka undang-undang syariah yang menyenaraikan keperluan ataupun cara pembuktiannya. Penulisan ini mensasarkan untuk mengenal pasti permasalahan yang wujud dalam perundangan mahkamah syariah sedia ada serta mensasarkan untuk  memberi cadangan penambahbaikan bagi masalah yang telah dikenal pasti. Penulisan dilakukan dengan melihat kepada teks perundangan dan kemudian dianalisis secara kualitatif. Antara sumber-sumber primer dan sekunder yang dirujuk termasuk statut, kes-kes yang telah diputuskan, serta jurnal artikel. Kaedah analisis dan kritis telah dilakukan ke atas data yang dikumpulkan. Penulisan mendapati bahawa pendefinisian qarinah di bawah undang-undang keterangan mahkamah syariah masih tidak jelas menyebabkan pengaplikasian dan pengemukaannya di mahkamah menjadi tidak jelas. Di samping itu, penulisan mendapati bahawa pembuktian dokumen elektronik telah dinyatakan dengan jelas di bawah undang-undang sivil melalui seksyen 90A Akta Keterangan 1950. Justeru, penulisan ini mencadangkan supaya peruntukan spesifik yang mencontohi seksyen 90A ini dimasukkan ke dalam kerangka undang-undang syariah bagi tujuan pembuktian dokumen elektronik di mahkamah.